Karikatürün Dünyadaki Gelişimi
İtalyanca “caricco” ve “caricare” sözcükleriyle ifade edilen karikatür, “anlam yüklemek” ve “abartmak” tabirleriyle eşleştirilebilmektedir. 1590‟larda Agostino ve Annibale Carraci Kardeşler bu iki terimi kullanarak farklı çalışmalara imza atmışlardır. İnsan portrelerini abartılı çizgilerle kaleme alan Agostino ve Annibale Carraci Kardeşler, Bologna‟da kurdukları atölyelerinde yeni öğrenciler yetiştirmiş, çizgilerle “mükemmel deformasyon”u yakalamayı amaçladıklarını ifade etmişlerdir. “Karikatür Sanatının Tarihi (The History of Art of Caricature)” başlıklı bir konferansta ise İngiliz Karikatürist Ted Harrison başarılı bir karikatürün toplumlar üzerindeki etkisinden bahsetmiştir. Ted Harrison‟a göre karikatür çizmek, eğlence ya da güldürü amacı güdebileceği gibi sosyal ya da siyasi meseleleri dile getirmekte bir araç olarak da görülebilir. Bir karikatürist çizim yaparken karakterin fiziksel özelliklerini (büyük burun, uzun kulaklar, vb.) ve psikolojik yapısını (çekingen, saldırgan, kızgın, masum, vb.) titizlikle doğru bir Şekilde betimlemeli ve izleyiciye aktarmalıdır. (McPhee, Orenstein, 2011, 4) E.H. Gombrich ve Ernst Kris‟e göre karikatürün nasıl uygulanacağı ya da yaygınlaşacağı meselesinden önce 1600‟lü yıllar, Rönesans‟ın gerçeği yüzeylere olduğu gibi ya da gerçeğe en yakın haliyle aktarma anlayışının sürdüğü ve benimsendiği bir dönemdir. Bununla birlikte gerçeği deforme etme, bozma, mizahi anlam katma anlayışı ise yine dönemin ressamları tarafından uygulanmaya başlanmıştır. İtalyan ressamlar, 17.yy‟da karikatüristik çizim anlayışının örneklerini vermeye başlamışlardır. 17.yy‟ın önemli sanatçılarından biri olan Gian Lorenzi Bernini, kendisinin ve arkadaşlarının karikatürlerini dönemin papaz ve kardinalleri ile birlikte alaycı bir üslupta kaleme almıştır. 1690‟larda Pier Leone Ghezzi kendisini profesyonel bir karikatürist olarak tanımlayan ilk Rönesans ressamı olmuştur. Ghezzi binlerce karikatüre imza atmış, yerli Romanları ve turistleri konu alan çalışmalar yapmışır. Arthur Pond, Ghezzi‟nin çalışmalarının baskı yoluyla yayılmasını sağlamış ve karikatürler farklı baskı teknikleriyle çoğaltılmışlardır. Baskı tekniklerinin karikatür ile birleşmesi, grafiksel mizah anlayışını doğurmuştur. Tarih öncesi dönemlerde, Mısır‟da, Antik Yunan‟da örneklerine rastlanan karikatüristik formlar, Rönesans ressamları tarafından akademik bir anlayışta temellendirilmiş ve baskı yoluyla çeşitlendirilerek üretimi sağlanmıştır. Grafikkarikatür yakınlaşması İtalya üzerinden Kuzey Avrupa‟ya yayılmış ve büyük ilgi görmüştür
İtalyanca “caricco” ve “caricare” sözcükleriyle ifade edilen karikatür, “anlam yüklemek” ve “abartmak” tabirleriyle eşleştirilebilmektedir. 1590‟larda Agostino ve Annibale Carraci Kardeşler bu iki terimi kullanarak farklı çalışmalara imza atmışlardır. İnsan portrelerini abartılı çizgilerle kaleme alan Agostino ve Annibale Carraci Kardeşler, Bologna‟da kurdukları atölyelerinde yeni öğrenciler yetiştirmiş, çizgilerle “mükemmel deformasyon”u yakalamayı amaçladıklarını ifade etmişlerdir. “Karikatür Sanatının Tarihi (The History of Art of Caricature)” başlıklı bir konferansta ise İngiliz Karikatürist Ted Harrison başarılı bir karikatürün toplumlar üzerindeki etkisinden bahsetmiştir. Ted Harrison‟a göre karikatür çizmek, eğlence ya da güldürü amacı güdebileceği gibi sosyal ya da siyasi meseleleri dile getirmekte bir araç olarak da görülebilir. Bir karikatürist çizim yaparken karakterin fiziksel özelliklerini (büyük burun, uzun kulaklar, vb.) ve psikolojik yapısını (çekingen, saldırgan, kızgın, masum, vb.) titizlikle doğru bir Şekilde betimlemeli ve izleyiciye aktarmalıdır. (McPhee, Orenstein, 2011, 4) E.H. Gombrich ve Ernst Kris‟e göre karikatürün nasıl uygulanacağı ya da yaygınlaşacağı meselesinden önce 1600‟lü yıllar, Rönesans‟ın gerçeği yüzeylere olduğu gibi ya da gerçeğe en yakın haliyle aktarma anlayışının sürdüğü ve benimsendiği bir dönemdir. Bununla birlikte gerçeği deforme etme, bozma, mizahi anlam katma anlayışı ise yine dönemin ressamları tarafından uygulanmaya başlanmıştır. İtalyan ressamlar, 17.yy‟da karikatüristik çizim anlayışının örneklerini vermeye başlamışlardır. 17.yy‟ın önemli sanatçılarından biri olan Gian Lorenzi Bernini, kendisinin ve arkadaşlarının karikatürlerini dönemin papaz ve kardinalleri ile birlikte alaycı bir üslupta kaleme almıştır. 1690‟larda Pier Leone Ghezzi kendisini profesyonel bir karikatürist olarak tanımlayan ilk Rönesans ressamı olmuştur. Ghezzi binlerce karikatüre imza atmış, yerli Romanları ve turistleri konu alan çalışmalar yapmışır. Arthur Pond, Ghezzi‟nin çalışmalarının baskı yoluyla yayılmasını sağlamış ve karikatürler farklı baskı teknikleriyle çoğaltılmışlardır. Baskı tekniklerinin karikatür ile birleşmesi, grafiksel mizah anlayışını doğurmuştur. Tarih öncesi dönemlerde, Mısır‟da, Antik Yunan‟da örneklerine rastlanan karikatüristik formlar, Rönesans ressamları tarafından akademik bir anlayışta temellendirilmiş ve baskı yoluyla çeşitlendirilerek üretimi sağlanmıştır. Grafikkarikatür yakınlaşması İtalya üzerinden Kuzey Avrupa‟ya yayılmış ve büyük ilgi görmüştür