Ya vagonunuzu girişimci bir yıldıza bağlayabilseydiniz? Yaratıcı ve çalışkan birini tanıyorsunuz ve o kişinin ürettiği her şeyden bir parça karşılığında bir çek yazmak istiyorsunuz.
Bu tür bir vagon bağlama fırsatı bugün bulmak zor. Yıldızın kurduğu bir şirkete yatırım yapabilirsiniz, ancak bu sadece bir girişimdir, işe yarayabilir veya çalışmayabilir. Bir üniversite öğrencisi ile öğrenci kredisi yerine gelir paylaşımı anlaşması yapabilirsiniz. Ancak öğrencilerin genellikle sicilleri yoktur, terimler standart olacaktır ve bir grup öğrenci ISA havuzunda olacaktır; gelecek vaat eden bir kişiye bahse girmiyorsunuz.
Rusya doğumlu dört kardeş, Daniil, David, Anna ve Maria Liberman, kısa süre önce Hümanizm adını verdikleri ve insanların “Sana inanıyorum” dedikleri zaman paralarını ağzına kadar koymalarına izin verecek bir girişim başlattı. Ayrıca finansal çıkarları olan Libermans Company adlı bir holding şirketi kurdular. Onlarla ilgili bu hikayeyi kişisel renk ağırlıklı olan The New Yorker’da öneriyorum.
İki kardeşle, Daniil ve David ile röportaj yaptım. Ayrıca birkaç ekonomistle (elbette) ve Libermanların konuşmasını duyan başka bir Silikon Vadisi girişimcisiyle konuştum.
Hümanizm fikri tutunur mu bilmiyorum ama merak uyandırıyor. Seri bir girişimci ve Facebook’ta eski bir ürün yönetimi başkan yardımcısı olan Sam Lessin, geçen yıl bir makalesinde, “Jeff Bezos’un veya Elon Musk’ın gelecekteki kazançlarının yüzde 5’ini her ikisi de genç yavruyken satın almayı düşünün,” diye yazdı. Bilgi kavramı.
Libermans Company’nin bir sözcüsüne göre, Lessin’in genel ortağı olduğu bir risk sermayesi şirketi olan Slow Ventures, geçen yıl şirkete yüzde 1’e yakın hisse için 3 milyon dolar yatırım yaptı.
Libermans Company’nin, aile üyelerinin Mayıs 2051’e kadar başlayabilecekleri tüm projeleri elinde tutması bekleniyor. (Daha önce edinilmiş servet için oymalar var; kişi başına yılda 300.000 $’a kadar maaş, ikramiye ve benzerleri; ve gayrimenkul ve Holding şirketi dışında tutulabilen halka açık menkul kıymetler gibi diğer pasif yatırımlar.)
Esasen, dördü kendilerini Hümanizm kavramı için bir test vakası haline getirdiler. Şirketlerinde hisse ihracı konusunda Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu ile pazarlık yaptıklarını ve gelecek yıl izin almayı umduklarını söylüyorlar.
Daniil ve David, şirketin ilk faaliyet yılında 14 milyon dolar net gelir elde ettiğini söylediler. Şimdiye kadarki ana varlığı, kardeşlerin mobil uygulamaları hızlandıran bir şirket olan Product Science’dır.
Kardeşler, Libermans Şirketi’nin öz sermayenin yüzde 3’ünden biraz daha azına eşit olan iki turda para topladığını ve ikinci turdaki hisse fiyatının ona 400 milyon dolarlık bir zımni değer verdiğini söylüyor.
İnsanların Liberman’lara yatırım yapmaya istekli olmasının bir nedeni, onların zaten girişimci yetenek göstermiş olmalarıdır. 2016’da Snapchat’in sahibi Snap’e sattıkları bir artırılmış gerçeklik girişimi olan Kernel AR’yi kurdular. 2018 Times makalesine göre kardeşler Snap’te bir animasyon stüdyosunu yönetti ve 3 boyutlu Bitmoji üzerinde çalıştı.
Yönetişim, Libermans Şirketi için zor bir konudur. Yatırımcılar, kardeşlerin yarattığı zenginlikten orantılı bir pay alırlar, ancak zamanlarını ve emeklerini nasıl tahsis edecekleri konusunda hiçbir söz hakları yoktur. Kar payı da talep edemezler. Libermanlar, bir miktar nakitin ne zaman dağıtılacağına karar verirler ve bu noktada tüm yatırımcılar bundan orantılı bir pay alacaktır.
Konseptleri, 2008’de kendisini 100.000 hisseye bölen ve her birini 1 dolara satmaya çalışan bir girişimci olan Mike Merrill’inkinden çok daha iyi temellendirilmiştir. 2013’te Wired’de yayınlanan komik bir makalede anlatıldığı gibi Merrill, yatırımcılara vazektomi yaptırıp yaptırmamak da dahil olmak üzere yaşam kararları üzerinde oy kullanma yetkisi verdi.
Yatırımcıların söz hakkı olmadığı için Libermanların topladıkları parayı alıp sahile çekilmeleri riski var. Kardeşler, dış yatırımcıları maksimum yüzde 10 sahiplikle sınırlayarak bunu çözdüklerini düşünüyorlar. Yüzde 90’ı ellerinde tuttukları için, Libermanlar çoğunlukla görevlerinden kaçarak kendilerine zarar vereceklerdi.
Daniil ve David bana Hümanizm konseptlerinin, melek yatırımcıların ve risk sermayedarlarının girişimcilere olan inançlarına dayalı yatırımları seçmelerinin zaten alışılmış olduğu Silikon Vadisi için doğal bir uyum olduğunu söylediler. “Projeler değil, insanlar” yaygın bir mantradır.
Hümanizm anlaşmasının girişimciler ve mucitler için de daha iyi olabileceğini söylediler. Risk daha düşük olduğu için yatırımcılar daha uygun koşullarda para verebilirler. Girişimcilerin yaşam boyu projelerinin çoğu bomba olsa bile, bir veya iki kazanan telafi etmekten fazlasını yapabilir. Buna karşılık, yatırımcılar, çeşitlendirilmemiş bir bahis yaptıkları için herhangi bir yeni kuruluşa yatırım yapmak için daha sert şartlar – belirli bir miktar para için daha fazla öz sermaye – talep edeceklerdir. O bombalardan biri olursa yatırımlarını kaybederler.
Risk sermayedarı Lessin, başka bir avantajdan söz ediyor: Parayı genellikle fikir zengini ama nakit fakiri olan gençlerin eline alıyor. The Information’da “Gençler doğal öz değerlerinden yararlanamazlarsa, sonsuza dek yaşlıların insafına kalacağız” diye yazdı.
Seri bir girişimci olan Sam Altman bana, “bununla inanılmaz şeyler yapabilecek insanlara sermayeyi daha verimli bir şekilde tahsis edecek” herhangi bir finansman yeniliğiyle ilgilendiğini söyledi. “Deneylerin daha büyük ölçekte gerçekleştiğini görmeyi seviyorum” diye ekledi.
Ancak, kendisi yeni kurulan girişimleri finanse etmek için yenilikçi bir kuruluş olan Y Combinator’ın eski başkanı olan Altman, insanlardan ziyade şirketlere yatırım yapmanın daha rahat olacağını söyledi. Belki de, yatırımcıların daha sonra başlayacakları bir şirkete yatırım yapma seçeneği karşılığında girişimcilere peşin para verebileceklerini varsayıyordu.
Ayrıca Arizona Üniversitesi’nden Daniel Herbst ve geçen yıl insan sermayesinin finansmanı hakkında bir makale yazan Harvard Üniversitesi’nden Nathaniel Hendren ile röportaj yaptım. Hayat boyu bir gelir akışından pay satabilmenin, sicili olmayan bir iş kurmaya çalışan biri için çok değerli olacağını söylediler. Ancak güvenilirlik için Libermanlar doğal olarak geçmişe sahip insanlara odaklanıyor. Bu tür insanlar, para toplamanın başka yolları olduğu için Liberman sistemine o kadar ihtiyaç duymazlar.
Sonuç olarak, buna en çok ihtiyacı olan insanların uygun olmadığını ve uygun olan insanların buna çok fazla ihtiyaç duymadığını söylediler.
Okurlar Yazıyor
Avrupa’nın enerji kriziyle ilgili Çarşamba günkü haber bülteninize gelince, neden hala gaz ve petrol istiflemekten ve stoklamaktan bahsediyoruz? Nükleer santral nerede olursa olsun – kesinlikle bir savaş bölgesinde değil, nükleer enerji içermeyen yüzde 100 yenilenebilir, uygun fiyatlı enerjiye sağlıklı bir geçişten neden bahsetmiyoruz!
Connie Anderson
Frisco, Colo.
Günün Sözü
“Quakers, herhangi bir büyük Protestan mezhebinden daha fazla, Max Weber’in dünyevi çilecilik olarak adlandırdığı bir yaşam tarzını teşvik etti – dünyada yaşama fikrini değil, dünyada yaşama fikrini. Çalışmanın kendisi bir ayin haline geldi ve tembellik ölümcül bir günah oldu.”
— David Hackett Fischer, “Albion’s Seed: Amerika’da Dört İngiliz Halk Yolu” (1989)
Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresine bir not gönderin.
Bu tür bir vagon bağlama fırsatı bugün bulmak zor. Yıldızın kurduğu bir şirkete yatırım yapabilirsiniz, ancak bu sadece bir girişimdir, işe yarayabilir veya çalışmayabilir. Bir üniversite öğrencisi ile öğrenci kredisi yerine gelir paylaşımı anlaşması yapabilirsiniz. Ancak öğrencilerin genellikle sicilleri yoktur, terimler standart olacaktır ve bir grup öğrenci ISA havuzunda olacaktır; gelecek vaat eden bir kişiye bahse girmiyorsunuz.
Rusya doğumlu dört kardeş, Daniil, David, Anna ve Maria Liberman, kısa süre önce Hümanizm adını verdikleri ve insanların “Sana inanıyorum” dedikleri zaman paralarını ağzına kadar koymalarına izin verecek bir girişim başlattı. Ayrıca finansal çıkarları olan Libermans Company adlı bir holding şirketi kurdular. Onlarla ilgili bu hikayeyi kişisel renk ağırlıklı olan The New Yorker’da öneriyorum.
İki kardeşle, Daniil ve David ile röportaj yaptım. Ayrıca birkaç ekonomistle (elbette) ve Libermanların konuşmasını duyan başka bir Silikon Vadisi girişimcisiyle konuştum.
Hümanizm fikri tutunur mu bilmiyorum ama merak uyandırıyor. Seri bir girişimci ve Facebook’ta eski bir ürün yönetimi başkan yardımcısı olan Sam Lessin, geçen yıl bir makalesinde, “Jeff Bezos’un veya Elon Musk’ın gelecekteki kazançlarının yüzde 5’ini her ikisi de genç yavruyken satın almayı düşünün,” diye yazdı. Bilgi kavramı.
Libermans Company’nin bir sözcüsüne göre, Lessin’in genel ortağı olduğu bir risk sermayesi şirketi olan Slow Ventures, geçen yıl şirkete yüzde 1’e yakın hisse için 3 milyon dolar yatırım yaptı.
Libermans Company’nin, aile üyelerinin Mayıs 2051’e kadar başlayabilecekleri tüm projeleri elinde tutması bekleniyor. (Daha önce edinilmiş servet için oymalar var; kişi başına yılda 300.000 $’a kadar maaş, ikramiye ve benzerleri; ve gayrimenkul ve Holding şirketi dışında tutulabilen halka açık menkul kıymetler gibi diğer pasif yatırımlar.)
Esasen, dördü kendilerini Hümanizm kavramı için bir test vakası haline getirdiler. Şirketlerinde hisse ihracı konusunda Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu ile pazarlık yaptıklarını ve gelecek yıl izin almayı umduklarını söylüyorlar.
Daniil ve David, şirketin ilk faaliyet yılında 14 milyon dolar net gelir elde ettiğini söylediler. Şimdiye kadarki ana varlığı, kardeşlerin mobil uygulamaları hızlandıran bir şirket olan Product Science’dır.
Kardeşler, Libermans Şirketi’nin öz sermayenin yüzde 3’ünden biraz daha azına eşit olan iki turda para topladığını ve ikinci turdaki hisse fiyatının ona 400 milyon dolarlık bir zımni değer verdiğini söylüyor.
İnsanların Liberman’lara yatırım yapmaya istekli olmasının bir nedeni, onların zaten girişimci yetenek göstermiş olmalarıdır. 2016’da Snapchat’in sahibi Snap’e sattıkları bir artırılmış gerçeklik girişimi olan Kernel AR’yi kurdular. 2018 Times makalesine göre kardeşler Snap’te bir animasyon stüdyosunu yönetti ve 3 boyutlu Bitmoji üzerinde çalıştı.
Yönetişim, Libermans Şirketi için zor bir konudur. Yatırımcılar, kardeşlerin yarattığı zenginlikten orantılı bir pay alırlar, ancak zamanlarını ve emeklerini nasıl tahsis edecekleri konusunda hiçbir söz hakları yoktur. Kar payı da talep edemezler. Libermanlar, bir miktar nakitin ne zaman dağıtılacağına karar verirler ve bu noktada tüm yatırımcılar bundan orantılı bir pay alacaktır.
Konseptleri, 2008’de kendisini 100.000 hisseye bölen ve her birini 1 dolara satmaya çalışan bir girişimci olan Mike Merrill’inkinden çok daha iyi temellendirilmiştir. 2013’te Wired’de yayınlanan komik bir makalede anlatıldığı gibi Merrill, yatırımcılara vazektomi yaptırıp yaptırmamak da dahil olmak üzere yaşam kararları üzerinde oy kullanma yetkisi verdi.
Yatırımcıların söz hakkı olmadığı için Libermanların topladıkları parayı alıp sahile çekilmeleri riski var. Kardeşler, dış yatırımcıları maksimum yüzde 10 sahiplikle sınırlayarak bunu çözdüklerini düşünüyorlar. Yüzde 90’ı ellerinde tuttukları için, Libermanlar çoğunlukla görevlerinden kaçarak kendilerine zarar vereceklerdi.
Daniil ve David bana Hümanizm konseptlerinin, melek yatırımcıların ve risk sermayedarlarının girişimcilere olan inançlarına dayalı yatırımları seçmelerinin zaten alışılmış olduğu Silikon Vadisi için doğal bir uyum olduğunu söylediler. “Projeler değil, insanlar” yaygın bir mantradır.
Hümanizm anlaşmasının girişimciler ve mucitler için de daha iyi olabileceğini söylediler. Risk daha düşük olduğu için yatırımcılar daha uygun koşullarda para verebilirler. Girişimcilerin yaşam boyu projelerinin çoğu bomba olsa bile, bir veya iki kazanan telafi etmekten fazlasını yapabilir. Buna karşılık, yatırımcılar, çeşitlendirilmemiş bir bahis yaptıkları için herhangi bir yeni kuruluşa yatırım yapmak için daha sert şartlar – belirli bir miktar para için daha fazla öz sermaye – talep edeceklerdir. O bombalardan biri olursa yatırımlarını kaybederler.
Risk sermayedarı Lessin, başka bir avantajdan söz ediyor: Parayı genellikle fikir zengini ama nakit fakiri olan gençlerin eline alıyor. The Information’da “Gençler doğal öz değerlerinden yararlanamazlarsa, sonsuza dek yaşlıların insafına kalacağız” diye yazdı.
Seri bir girişimci olan Sam Altman bana, “bununla inanılmaz şeyler yapabilecek insanlara sermayeyi daha verimli bir şekilde tahsis edecek” herhangi bir finansman yeniliğiyle ilgilendiğini söyledi. “Deneylerin daha büyük ölçekte gerçekleştiğini görmeyi seviyorum” diye ekledi.
Ancak, kendisi yeni kurulan girişimleri finanse etmek için yenilikçi bir kuruluş olan Y Combinator’ın eski başkanı olan Altman, insanlardan ziyade şirketlere yatırım yapmanın daha rahat olacağını söyledi. Belki de, yatırımcıların daha sonra başlayacakları bir şirkete yatırım yapma seçeneği karşılığında girişimcilere peşin para verebileceklerini varsayıyordu.
Ayrıca Arizona Üniversitesi’nden Daniel Herbst ve geçen yıl insan sermayesinin finansmanı hakkında bir makale yazan Harvard Üniversitesi’nden Nathaniel Hendren ile röportaj yaptım. Hayat boyu bir gelir akışından pay satabilmenin, sicili olmayan bir iş kurmaya çalışan biri için çok değerli olacağını söylediler. Ancak güvenilirlik için Libermanlar doğal olarak geçmişe sahip insanlara odaklanıyor. Bu tür insanlar, para toplamanın başka yolları olduğu için Liberman sistemine o kadar ihtiyaç duymazlar.
Sonuç olarak, buna en çok ihtiyacı olan insanların uygun olmadığını ve uygun olan insanların buna çok fazla ihtiyaç duymadığını söylediler.
Okurlar Yazıyor
Avrupa’nın enerji kriziyle ilgili Çarşamba günkü haber bülteninize gelince, neden hala gaz ve petrol istiflemekten ve stoklamaktan bahsediyoruz? Nükleer santral nerede olursa olsun – kesinlikle bir savaş bölgesinde değil, nükleer enerji içermeyen yüzde 100 yenilenebilir, uygun fiyatlı enerjiye sağlıklı bir geçişten neden bahsetmiyoruz!
Connie Anderson
Frisco, Colo.
Günün Sözü
“Quakers, herhangi bir büyük Protestan mezhebinden daha fazla, Max Weber’in dünyevi çilecilik olarak adlandırdığı bir yaşam tarzını teşvik etti – dünyada yaşama fikrini değil, dünyada yaşama fikrini. Çalışmanın kendisi bir ayin haline geldi ve tembellik ölümcül bir günah oldu.”
— David Hackett Fischer, “Albion’s Seed: Amerika’da Dört İngiliz Halk Yolu” (1989)
Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresine bir not gönderin.