Bir ilk keman. Giulia Cecchettin Biyomedikal Mühendisliği alanında (hafıza alanında) diploma aldı, kazandığı ve haklı olarak kendisine ait olan unvan, ne bir hediye ne de tazminat anlamına gelir. Padua Üniversitesi'nde, ailesinin ve arkadaşlarının önünde, 22 yaşındaki öğrenci, eski erkek arkadaşı Filippo Turetta'nın geçen 11 Kasım'da, o rüyadan sadece beş gün sonra ondan aldığını 'geri alıyor'. Kendini öldüresiye bıçakladı, cansız bedenini sakladı ve ancak bir hafta kaçtıktan sonra suçunu itiraf etti.
Babamın anısı: “Senin harika şeyler yapacağından emindim”
Palazzo Bo'nun büyük salonundaki tören bir “aşk eylemidir”hak ettiği defne çelengini takmak için sabırsızlanan muhteşem kız” diyor baba Gino, duygulandı. “Senin nasıl olacağını bildiğin gibi gülümsediğini kaç kez hayal ettiğimi bilemezsin. Bu kadar önemsediğiniz bu an için bizimle birlikte sevinin. Hak ettiğiniz başarının mutluluğunu kişisel olarak tadamadınız. Mühendislik fakültesinin seçimi kafamı karıştırmıştı. Edebiyat okumak istiyordunuz ama iş imkanlarının daha fazla olduğu bir seçimi tercih ettiniz ve sonuna kadar büyük bir kararlılıkla takip ettiniz.” Giulia'nın ölümü “Bizim vicdanımızda ve en başta benim vicdanımda bir çatlamaya neden oldu. Harika şeyler yapacağına inanıyordum, ama senin ne kadar dev olduğunu anlamadım. Adınızın ve yaşam örneğinizin, insanları sizin sadeliğinizle örnek bir şekilde somutlaştırdığınız empati ve dayanışmanın önemi üzerinde düşünmeye itmesi için mümkün olan her şeyi yapacağım. Seni özledim, seni oksijenden daha çok özlüyoruz” diye fısıldıyor ve kadın cinayetinin hemen ardından özel bir yası kolektif acıya dönüştürebilen kızı Elena'ya sahneden ayrılıyor.
Kardeş: “Sana çok hayran kaldım”
Bugün Elena 'sadece' bir kız kardeş. “Seninle ne kadar gurur duyduğumu, onun her zaman nasıl olduğunu bilemezsin. Seni her zaman çok takdir ettim, seni her zaman küçük bir dahi olarak gördüm, sana, romantik ruhuna pek benzemediğini bildiğim bir fakülte olan Mühendislik'te iyi bir öğrenci olmayı başardın, ama yine de başardın ve harika. Şimdi bunu siz henüz doğru değil demeden söyleyebilirim, tebrikler mühendis.” Odayı birkaç kez alkışlar dolduruyor ama bugün boş bir sandalye varmış gibi davranamayız. “Kendiniz ve bizim için çok güzel şeyler yaptınız ama Eğer yapma olanağı elinizden alınmamış olsaydı, ne kadar çok şey yapabileceğinizi hiçbir zaman unutmamalıyız. Başka hiçbir kadının bunu yapma olanağından mahrum kalmaması için bunu unutmamalıyız” diye bitiriyor Elena.
Üniversite rektörü: “Birinci kemandı”
Tören “gerekli bir eylemdir” Üniversite ve Araştırma Bakanı Anna Maria Bernini'nin deyimiyle, ama aynı zamanda kadın cinayetlerinin kadınların meselesi olmadığını ve her birimizin bir şeyler yapması gerektiğini hatırlamak için de bir fırsat: kayıtsızlık diye bir şey yoktur, kayıtsızlık bir kadın meselesidir. Üniversitenin kendisine kadına yönelik şiddeti simgeleyen kırmızı bir bank, bir sınıf ve onun adını taşıyan bir derece ödülü adadığı Giulia'ya hakaret.”Gülümsüyordu, ilgileniyordu, bir 'birinci keman'dıdaha doğrusu biz öğretmenlerin derslerin kalitesini anlamak için referans olarak aldığımız öğrencilerden biri. Harika bir tez hazırlamıştı, insanın hayatını hacimlendiren değil, hatırlayan günlerden birine hazırdı” diye açıklıyor rektör Daniela Mapelli.
Son bilimsel literatürde mevcut olan farklı çözümleri karşılaştırarak, trakeal dokuların cerrahi olarak yeniden yapılandırılması ve yenilenmesi için biyomateryallerin gelişimini araştırmıştı. “Giulia'da beni en çok etkileyen şey, işleri son derece doğru bir şekilde yürütme şekli, ciddi ve sürekli bağlılığı, nazik ve özenli tutumuydu. Ne yazık ki, bağlılığına dair takdirimi duymak için bugün burada değil. Ancak, şunun önemli olduğunu düşünüyorum: bunu hatırla, özellikle nasıl geleceğini inşa etme konusunda çok kararlı genç bir kadın” diyor konuşmacı Silvia Todoros, duygularını saklamadan. Kendini tanımlamayı sevdiği şekliyle, “ulaşıp hayallerini gerçekleştirmeyi başarabilecek” bir hoplit, bir arkadaşını anımsıyor. “Giulia'nın hikayesi bize kimsenin asla bunu başaramayacağını öğretmelidir. hayaller yok edilmeli, hiç kimse yaşama ve kendisi olma özgürlüğünden mahrum bırakılmamalı ve bunu gerçekleştirmek için hepimiz çok çalışmalıyız.” Giulia'nın gününde kimse Filippo'nun adını söylemiyor ama o -bir öğrenci arkadaşı- koridorlardan geçiyordu. Rektör, burada ve karşılaşmadan önce bakışların “şifresini çözemediğimiz, anlayamadığımız, çünkü normallik bağlamında doğduğu için daha da korkutucu bir şiddet” olduğunu açıklıyor.
“Sınıflarımızı sık sık ziyaret eden öğrencilerimizden biri olan genç bir adamın yaşadığı rahatsızlığın nelere yol açabileceğini dehşetle gördük. Ve birçoğunun profesörü olarak, bir baba olarak, bir erkek olarak, bu konuda bir şeyler yapacağıma söz veriyorum.” Temsil ettiğim üniversite gerçekliğinin küçük bir bölümünde, kendilerini zor durumda bulduklarında destek olabiliyorum” diye ekliyor Bilgi Mühendisliği bölümü müdürü Gaudenzio Meneghesso. “Hepimiz sembolik jestlerin yeterli olmayacağını biliyoruz, ancak bunların ne kadar değerle dolu olduğunu da biliyoruz. Dolayısıyla buradan başlayalım: Giulia Cecchettin'e hak edeceği unvanı vererek. Bu bir tazminat değil: zaten onundu. ”
Ayrıca okuyun
Babamın anısı: “Senin harika şeyler yapacağından emindim”
Palazzo Bo'nun büyük salonundaki tören bir “aşk eylemidir”hak ettiği defne çelengini takmak için sabırsızlanan muhteşem kız” diyor baba Gino, duygulandı. “Senin nasıl olacağını bildiğin gibi gülümsediğini kaç kez hayal ettiğimi bilemezsin. Bu kadar önemsediğiniz bu an için bizimle birlikte sevinin. Hak ettiğiniz başarının mutluluğunu kişisel olarak tadamadınız. Mühendislik fakültesinin seçimi kafamı karıştırmıştı. Edebiyat okumak istiyordunuz ama iş imkanlarının daha fazla olduğu bir seçimi tercih ettiniz ve sonuna kadar büyük bir kararlılıkla takip ettiniz.” Giulia'nın ölümü “Bizim vicdanımızda ve en başta benim vicdanımda bir çatlamaya neden oldu. Harika şeyler yapacağına inanıyordum, ama senin ne kadar dev olduğunu anlamadım. Adınızın ve yaşam örneğinizin, insanları sizin sadeliğinizle örnek bir şekilde somutlaştırdığınız empati ve dayanışmanın önemi üzerinde düşünmeye itmesi için mümkün olan her şeyi yapacağım. Seni özledim, seni oksijenden daha çok özlüyoruz” diye fısıldıyor ve kadın cinayetinin hemen ardından özel bir yası kolektif acıya dönüştürebilen kızı Elena'ya sahneden ayrılıyor.
Kardeş: “Sana çok hayran kaldım”
Bugün Elena 'sadece' bir kız kardeş. “Seninle ne kadar gurur duyduğumu, onun her zaman nasıl olduğunu bilemezsin. Seni her zaman çok takdir ettim, seni her zaman küçük bir dahi olarak gördüm, sana, romantik ruhuna pek benzemediğini bildiğim bir fakülte olan Mühendislik'te iyi bir öğrenci olmayı başardın, ama yine de başardın ve harika. Şimdi bunu siz henüz doğru değil demeden söyleyebilirim, tebrikler mühendis.” Odayı birkaç kez alkışlar dolduruyor ama bugün boş bir sandalye varmış gibi davranamayız. “Kendiniz ve bizim için çok güzel şeyler yaptınız ama Eğer yapma olanağı elinizden alınmamış olsaydı, ne kadar çok şey yapabileceğinizi hiçbir zaman unutmamalıyız. Başka hiçbir kadının bunu yapma olanağından mahrum kalmaması için bunu unutmamalıyız” diye bitiriyor Elena.
Üniversite rektörü: “Birinci kemandı”
Tören “gerekli bir eylemdir” Üniversite ve Araştırma Bakanı Anna Maria Bernini'nin deyimiyle, ama aynı zamanda kadın cinayetlerinin kadınların meselesi olmadığını ve her birimizin bir şeyler yapması gerektiğini hatırlamak için de bir fırsat: kayıtsızlık diye bir şey yoktur, kayıtsızlık bir kadın meselesidir. Üniversitenin kendisine kadına yönelik şiddeti simgeleyen kırmızı bir bank, bir sınıf ve onun adını taşıyan bir derece ödülü adadığı Giulia'ya hakaret.”Gülümsüyordu, ilgileniyordu, bir 'birinci keman'dıdaha doğrusu biz öğretmenlerin derslerin kalitesini anlamak için referans olarak aldığımız öğrencilerden biri. Harika bir tez hazırlamıştı, insanın hayatını hacimlendiren değil, hatırlayan günlerden birine hazırdı” diye açıklıyor rektör Daniela Mapelli.
Son bilimsel literatürde mevcut olan farklı çözümleri karşılaştırarak, trakeal dokuların cerrahi olarak yeniden yapılandırılması ve yenilenmesi için biyomateryallerin gelişimini araştırmıştı. “Giulia'da beni en çok etkileyen şey, işleri son derece doğru bir şekilde yürütme şekli, ciddi ve sürekli bağlılığı, nazik ve özenli tutumuydu. Ne yazık ki, bağlılığına dair takdirimi duymak için bugün burada değil. Ancak, şunun önemli olduğunu düşünüyorum: bunu hatırla, özellikle nasıl geleceğini inşa etme konusunda çok kararlı genç bir kadın” diyor konuşmacı Silvia Todoros, duygularını saklamadan. Kendini tanımlamayı sevdiği şekliyle, “ulaşıp hayallerini gerçekleştirmeyi başarabilecek” bir hoplit, bir arkadaşını anımsıyor. “Giulia'nın hikayesi bize kimsenin asla bunu başaramayacağını öğretmelidir. hayaller yok edilmeli, hiç kimse yaşama ve kendisi olma özgürlüğünden mahrum bırakılmamalı ve bunu gerçekleştirmek için hepimiz çok çalışmalıyız.” Giulia'nın gününde kimse Filippo'nun adını söylemiyor ama o -bir öğrenci arkadaşı- koridorlardan geçiyordu. Rektör, burada ve karşılaşmadan önce bakışların “şifresini çözemediğimiz, anlayamadığımız, çünkü normallik bağlamında doğduğu için daha da korkutucu bir şiddet” olduğunu açıklıyor.
“Sınıflarımızı sık sık ziyaret eden öğrencilerimizden biri olan genç bir adamın yaşadığı rahatsızlığın nelere yol açabileceğini dehşetle gördük. Ve birçoğunun profesörü olarak, bir baba olarak, bir erkek olarak, bu konuda bir şeyler yapacağıma söz veriyorum.” Temsil ettiğim üniversite gerçekliğinin küçük bir bölümünde, kendilerini zor durumda bulduklarında destek olabiliyorum” diye ekliyor Bilgi Mühendisliği bölümü müdürü Gaudenzio Meneghesso. “Hepimiz sembolik jestlerin yeterli olmayacağını biliyoruz, ancak bunların ne kadar değerle dolu olduğunu da biliyoruz. Dolayısıyla buradan başlayalım: Giulia Cecchettin'e hak edeceği unvanı vererek. Bu bir tazminat değil: zaten onundu. ”
Ayrıca okuyun