Sezon dışı bir Noel Baba mısınız?
“Evet diyelim ama kızak olarak… Arabamı kullanıyorum. Yardımcım da yok. Hava güzel olunca ilkbaharla sonbahar arasında buraya tek başıma geliyorum ve oyun ekiyorum. Bir şekilde burayı daha da güzelleştiriyorum.” karşılama banliyösü”.
Bu fikir nasıl ortaya çıktı?
“Doğru mu? Bütün gün evde tek başıma sıkıldım, birkaç yıldır o bölgede yaşıyorum ve bir gün bu parka gitmeye karar verdim, ara ara şehir merkezine dönen bu parka haber bölümleri için dönüyor.” Bozulma. Bu yüzden bağlamı nasıl iyileştirebileceğimi düşünmeye başladım. Hemen burada oturan kuklaların ve oyuncakların mahzenimi dolduran çimleri ve caddeleri doldurduğunu ve bir zamanlar bit pazarlarında sattığımı hayal ettim. Bunlar genellikle büyük doldurulmuş hayvanlar. Bu güzel evde yer açmanın ve yüz güldürmenin bir yolu. Ayrıca bu sayede çevreye de el atmış oluyorum”.
Şimdiye kadar kaç çocuğu mutlu etti?
“Kuklalar ve oyunlar dahil 300/400 nesne bırakmış olmalıyım. Artık anneler onları verenin ben olduğumu bildiğinden, beni görünce teşekkür etmek ve çocuklarının daha istekli olduğunu söylemek için beni durduruyorlar. Burada parkta yürüyüşe çıkmak ve oynamak için. Ve c “Benden özel isteklerde bulunanlar da var: Bir büyükanne torununa bisiklet arıyor, çünkü eski iki tekerlekli arabası küçüldü. Onu tatmin etmeye çalışacağım. Karşılığında hiçbir şey istemiyorum. Gerçekten onların neşe ve şükran dolu gülümsemeleri bana yeter” dedi.
Ama daha kaç tane kukla vermesi gerekiyor?
“Önce ölmekHepsini verebilir miyim bilmiyorum – heyecan verici bir kahkahayla cevap verir. – Zamanımı onları dikkatlice yıkayarak ve dezenfekte ederek geçirdim ve onları atmak istemiyorum. Onlara ikinci bir hayat vermek için onları anaokuluna götürürdüm. Şimdi bu diğer geri dönüşüm şeklini buldum. Bu yüzden köpekler gelip onları aldığında, dörde böldüğünde, pisliğe attığında üzülüyorum. Onları kurtarmayı başarırsam, onları toplarım ve başka bir kaderleri olması umuduyla yeniden teklif ederim. Ve bu hediyelerden memnun olan sadece çocuklar değil.”
Yetişkinler bile mi?
“Tabii büyükleri de mutlu ediyorum. Bir çok anneye tencere tutacakları, blenderlar, seramik heykelcikler bıraktım bile. Ayak masajcıları bile. Kısacası herkesi mutlu ediyorum. Bir hediye bıraktım ve onu başka bir evde, emin ellerde hayal ederek bir daha asla bulamadım”.
Son mesaj nedir?
“Geri dönüşümün önemi devam ediyor. Birçoğu hala geçerli olan şeyleri çöpe atıyor. Onlara ikinci bir şans verememek üzücü”.
“Evet diyelim ama kızak olarak… Arabamı kullanıyorum. Yardımcım da yok. Hava güzel olunca ilkbaharla sonbahar arasında buraya tek başıma geliyorum ve oyun ekiyorum. Bir şekilde burayı daha da güzelleştiriyorum.” karşılama banliyösü”.
Bu fikir nasıl ortaya çıktı?
“Doğru mu? Bütün gün evde tek başıma sıkıldım, birkaç yıldır o bölgede yaşıyorum ve bir gün bu parka gitmeye karar verdim, ara ara şehir merkezine dönen bu parka haber bölümleri için dönüyor.” Bozulma. Bu yüzden bağlamı nasıl iyileştirebileceğimi düşünmeye başladım. Hemen burada oturan kuklaların ve oyuncakların mahzenimi dolduran çimleri ve caddeleri doldurduğunu ve bir zamanlar bit pazarlarında sattığımı hayal ettim. Bunlar genellikle büyük doldurulmuş hayvanlar. Bu güzel evde yer açmanın ve yüz güldürmenin bir yolu. Ayrıca bu sayede çevreye de el atmış oluyorum”.
Şimdiye kadar kaç çocuğu mutlu etti?
“Kuklalar ve oyunlar dahil 300/400 nesne bırakmış olmalıyım. Artık anneler onları verenin ben olduğumu bildiğinden, beni görünce teşekkür etmek ve çocuklarının daha istekli olduğunu söylemek için beni durduruyorlar. Burada parkta yürüyüşe çıkmak ve oynamak için. Ve c “Benden özel isteklerde bulunanlar da var: Bir büyükanne torununa bisiklet arıyor, çünkü eski iki tekerlekli arabası küçüldü. Onu tatmin etmeye çalışacağım. Karşılığında hiçbir şey istemiyorum. Gerçekten onların neşe ve şükran dolu gülümsemeleri bana yeter” dedi.
Ama daha kaç tane kukla vermesi gerekiyor?
“Önce ölmekHepsini verebilir miyim bilmiyorum – heyecan verici bir kahkahayla cevap verir. – Zamanımı onları dikkatlice yıkayarak ve dezenfekte ederek geçirdim ve onları atmak istemiyorum. Onlara ikinci bir hayat vermek için onları anaokuluna götürürdüm. Şimdi bu diğer geri dönüşüm şeklini buldum. Bu yüzden köpekler gelip onları aldığında, dörde böldüğünde, pisliğe attığında üzülüyorum. Onları kurtarmayı başarırsam, onları toplarım ve başka bir kaderleri olması umuduyla yeniden teklif ederim. Ve bu hediyelerden memnun olan sadece çocuklar değil.”
Yetişkinler bile mi?
“Tabii büyükleri de mutlu ediyorum. Bir çok anneye tencere tutacakları, blenderlar, seramik heykelcikler bıraktım bile. Ayak masajcıları bile. Kısacası herkesi mutlu ediyorum. Bir hediye bıraktım ve onu başka bir evde, emin ellerde hayal ederek bir daha asla bulamadım”.
Son mesaj nedir?
“Geri dönüşümün önemi devam ediyor. Birçoğu hala geçerli olan şeyleri çöpe atıyor. Onlara ikinci bir şans verememek üzücü”.